اولویت های پژوهشی حیطه علوم رفتاری از دیدگاه دست اندرکاران بهداشت روان در شهر اصفهان

هدف: نظر به اهمیت و نقش تحقیقات علمی در برنامه ریزی های خرد و کلان، و نیز با توجه به این که پژوهش ها باید در راستای نیازهای اصلی جامعه مربوطه باشد، هدف این مطالعه نیازسنجی پژوهشی در حیطه علوم رفتاری و اولویت بندی آنها از دیدگاه دست اندرکاران بهداشت روان شهر اصفهان می باشد. روش: این مطالعه توصیفی، پیمایشی و مقطعی بر روی 91 نفر از روانپزشکان، روانشناسان، مددکاران، کاردرمان گرها، کارشناسان بهداشت و روانپرستاران شاغل در شهر اصفهان انجام شد. محیط پژوهش مرکز تحقیقات علوم رفتاری، مطب پزشکان و مراکز بهداشتی درمانی شهر اصفهان بود. روش جمع آوری اطلاعات، تکنیک دلفی بود. یافته ها: اولویت های پژوهشی از دیدگاه روانپزشکان عبارت بودند از: تبیین جایگاه حلقه گمشده مددکاری اجتماعی در حوزه روانپزشکی و مقایسه آن با الگوهای جهانی، بررسی مشکلات خانوادگی، شغلی، تحصیلی و دیگر عوامل در بیماران روانی؛ از دیدگاه روانشناسان شامل: بررسی نیازهای جنسی نوجوانان و راه های کنترل و تعادل آن متناسب با فرهنگ دینی، بررسی تأثیر روابط والدین با یکدیگر و با فرزندان بر اعتیاد جوانان؛ از دیدگاه مددکاران شامل: اثربخشی آموزش های تربیتی اجتماعی قبل از ازدواج در سازگاری زناشویی پس از ازدواج، اثر بخشی مداخلات اجتماعی در پیش گیری از طلاق؛ و از دیدگاه کاردرمان گران شامل: آسیب شناسی خانواده هایی که حداقل یک بیمار با مشکلات روانی در آنها وجود دارد، نقش و اهمیت یکپارچگی حسی در درمان انواع اختلالات خلقی. از دیدگاه کارشناسان بهداشت روان، اعتیاد پزشکان، پرسنل بهداشتی، کارمندان و کارگران، جزو اولویت های پژوهشی بود و اولویت های پژوهشی از دیدگاه روانپرستاران، آموزش خانواده و تأثیر آن در رفتار بیماران روانی و علل عود بیماری های روانپزشکی و عوامل آن ذکر شد. نتیجه گیری: بر اساس نیاز سنجی به عمل آمده از دست اندرکاران بهداشت روان و علوم رفتاری، پژوهش در حیطه های اعتیاد، خودکشی  و خانواده از اولویت بیشتری برخوردار است.